Ik ga een voorstelling maken over mijn coma-ervaring
Stilzitten is niet mijn grootste talent. Iedereen die mij een beetje kent weet dat. Binnen een paar minuten begint het te jeuken en moet er weer wat gebeuren. Mijn benen beginnen te trillen, ga ik op mijn hoofd staan of zet de boel anderzins op zijn kop. Echte stilte vind ik moeilijk. Dat is toch een beetje oefenen voor de dood en er is nog zo veel te beleven!
Toch heb ik langer stilgelegen dan de meeste mensen. Drie weken duurde mijn coma, waarna een lange periode van revalidatie begon. Ik heb veel geluk gehad, op een aantal littekens na ben ik er ongeschonden uitgekomen. Of ben ik beter in doodsoefeningen dan ik denk? Het is mijn heftigste en meest onbegrijpeljke ervaring. Mensen vragen me; ‘Hoe is het om in coma te liggen?’, ‘Waar was je?’, ‘Droomde je?’ en ‘Heb je wit licht gezien?’.
Nu is het zo ver. Ik ben van plan hierover een solovoorstelling te maken. Samen met theatermaker /schrijver Elsbeth Vernout verwerken we deze ervaring en bijkomende hersenspinsels tot de voorstelling “CEL”. Er is nog veel te doen maar het begin is er! Ik hou jullie op de hoogte, want jullie moeten het natuurlijk allemaal gaan zien!
